Zasada domniemania niewinności i pozbawienie wolności w rozwoju procesu karnego – odróżnienie wykonywania tymczasowego aresztowania od kary pozbawienia wolności.

prawo

Z powyższych wywodów wynika, że wolność gościa jest wyjątkowo chroniona przez prawo. Jedną z nadrzędnych zasad procesu karnego jest podstawa domniemania niewinności, oznaczająca, że każdą kobietę ma się wobec prawa za niewinną, dopóki jej przyczyna nie zostanie udowodniona i sprawdzona prawomocnym postanowieniem sądu. Według M. Cieślaka, dyrektywa domniemania niewinności nakazuje organowi procesowemu zachowanie odpowiedniej postawy wobec oskarżonego oraz właściwego sposobu jego traktowania19. Oznacza to, że do momentu udowodnienia mu przyczyny należy unikać i podejmować go jak niewinnego.

Adwokat Wałbrzych
Pamiętać należy, że tymczasowe aresztowanie pod względem faktycznym przypomina karę pozbawienia wolności – jest elementem od zagwarantowanej każdemu wolności osobistej20. Ustawodawca wprowadził szereg rozwiązań prawnych mających charakter gwarancyjny. Warto przytoczyć treść art. 207a, zgodnie z którym, sposób wykonywania tymczasowego aresztowania nie może przekraczać uprawnień procesowych tymczasowo aresztowanego.
Pamiętajmy, że tymczasowe aresztowanie kojarzone jest wobec osoby chronionej przez domniemanie niewinności, gdyż postać taż na chyba nie stała w konkretnej rzeczy jeszcze prawomocnie skazana, i ale co najmniej oddano jej zarzuty i otrzymała status podejrzanego. Stąd też zakłada się, że tymczasowe aresztowanie to delikatna i ciężka instytucja, która staje w realnej sprzeczności z zasadą domniemania niewinności21. Można zatem zapytać o to, jak racjonalnie wytłumaczyć, że kobieta, bądź co bądź wobec prawa niewinna, jest pozbawiona wolności?
Znaczenie tego znaleźć ważna w centralnej funkcji tymczasowego aresztowania – zabezpieczeniu prawidłowego toku procesu. W literaturze wyróżnia się, że ale takie pojmowanie tymczasowego aresztowania jest pełnowartościowe dodatkowo nie jest różne z przysługującymi oskarżonemu gwarancjami procesowymi, w tymże z regułą domniemania niewinności. W uwagi doktryny takie stanowisko jest udane, bo nie można pozbawiać organów procesowych możliwości łączenia tego sposobu przymusu, a w konsekwencji zabezpieczenia prawidłowego rozwoju postępowania.